جدول جو
جدول جو

معنی زنگ دندان - جستجوی لغت در جدول جو

زنگ دندان
(زَ گِ دَ)
حفر. قلح. زردی دندان و تباهی آن. و آن قشری است که بر روی عاج دندانها تشکیل می یابد و موجب فساد دندانها میگردد.
- زنگ دندان نشستن، یا زنگ دندان بودن، یعنی سخت ناشتا بودن: ’بچه ها تا ظهر زنگ دندان نشستند’، یعنی هیچ نخوردند. (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از بن دندان
تصویر بن دندان
در علم زیست شناسی ریشۀ دندان، پای دندان، در علم زیست شناسی لثه، کنایه از فرمان برداری، اطاعت، کنایه از میل، رغبت
فرهنگ فارسی عمید
(بُ نِ دَ)
ترجمه لثه است. (آنندراج). لثه. (فرهنگ فارسی معین) :
ترا در هر بن دندان بود لذت خداوندت
به هر نانی که گردانی ز هر حالت خبر دارد.
ناصرخسرو.
چون گذشت از لب او ریخت بچاه ذقنش
آب حیوان بخدا در بن آن دندان است.
علی خراسانی (از آنندراج).
لغت نامه دهخدا
(سَ دَ)
دندان نیش را گویند که هریک از سباع و بهایم را باشد و آن را به عربی ناب گویند. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). دندان نیش که هریک از سباع و بهایم را میباشد. و همچنین مار نیز هست که بدان دندان نیش میزند و آن را به تازی ناب میگویند. (از برهان)
لغت نامه دهخدا
تصویری از بن دندان
تصویر بن دندان
لثه، بیخ دندان
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از سگ دندان
تصویر سگ دندان
دندان نیش که سباع و بهایم و ماران را هست ناب
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از بن دندان
تصویر بن دندان
((بُ نِ دَ))
ریشه دندان، لثه، قصد، اراده، فرمانبرداری و اطاعت با میل و رغبت
فرهنگ فارسی معین
کسی که دندان های درشت و ناموزون دارد
فرهنگ گویش مازندرانی